Bhutiya mahel. Part 1રાતના લગભગ અગિયાર વાગી ગયા હતા. શિયાળાની અંધારી રાત હતી. સડક એકદમ સૂમસામ હતી. ડોક્ટર વિશાલ દર્દીને જોયા પછી ઘેર પાછા ફરવાની તૈયારીમાં હતો. ત્યાં જ ગામના અમુક વડીલોએ ડોક્ટર વિશાલને કહ્યું, 'ડોક્ટર સાહેબ બહુ મોડું થઈ ગયું છે, તમે આજની રાત અહીં જ રોકાઈ જાવ. સવારે નિરાંતે ચાલ્યા જજો.'
'અરે! તમે ચિંતા ન કરો. શહેર અહીંથી માત્ર પચ્ચીસ કિ.મી. જ દૂર છે. હું તો મોટરસાઈકલ પર પોણો કલાકમાં તો પહોંચી જ જઈશ.'
'તમે પોણો કલાકમાં ઘરે તો પહોંચી જશો, પણ કદાચ તમને ખબર નથી, તમે અહીંથી દસેક કિ.મી. દૂર જશો ત્યાં નાળા પાસે એક ખંડેર જેવું મકાન આવે છે. એ ભૂતિયા ખંડેરના નામે ઓળખાય છે. એ ખંડેરની આસપાસમાં એક પ્રેતાત્મા ભટકે છે. ડોક્ટર સાહેબ! તમે અમારું કહેવું માની જાવ. ક્યાંક એવું ન બને કે એ પ્રેતાત્મા તમારો રસ્તો રોકી લે. અને પછી...'
'હું એવા પ્રેત-બ્રેત પર વિશ્વાસ નથી કરતો. આ બધો તમારો વહેમ છે. તમે બેફિકર રહો, હું હેમખેમ પહોંચી જઈશ. મારી જરાપણ ચિંતા કરશો નહીં.'
'ડોક્ટર સાહેબ! તમે મારી પત્નીનો જીવ બચાવ્યો છે. હવે હું તમને એ ભૂતિયા ખંડેરના રસ્તે થઈને એકલા તો હરગીઝ જવા નહીં દઉં. હું પણ તમારી સાથે આવું છું. હું ત્યાં મારી બહેનને ત્યાં રોકાઈ જઈશ.'
'જો મોહન! તું ખોટી ચિંતા કરે છે. છતાંય જો તારે આવવું જ હોય તો મને કોઈ જ વાંધો નથી. ચાલ! આજે તો હું પણ એે ભૂતિયા ખંડેર જોવા માગું છું.'
ત્યાર પછી ડોક્ટર વિશાલે પોતાની મોટરસાઈકલ ચાલુ કરી અને મોહન પાછળ બેસી ગયો. રાતના અંધારાને ચીરતી એ સૂમસામ જગ્યાની ખામોશી તોડતી ડોક્ટર વિશાલની મોટરસાઈકલ આગળ વધી રહી હતી.
'ડોક્ટર સાહેબ! એ ભૂતિયા ખંડેર નજીક આવી રહ્યું છે. જુઓ એ નાળા અને ખંડેરની આસપાસમાં એ પ્રેતાત્મા રહે છે.' 'ગભરા નહીં, મોહન! કશું જ નથી. આ બધો તમારા લોકોનો વહેમ છે. હું આ બધાને નથી માનતો'.
પણ... આશું ?! હજી તો ભૂતિયું ખંડેર થોડું દૂર હતું... ત્યાં જ અચાનક મોટરસાઈકલની હેડલાઈટ બંધ થઈ ગઈ. અંધારામાં રસ્તો પણ દેખાતો નહોતો. અત્યારે એ લોકો એ નાળાના પૂલ પાસે પહોંચ્યા હતા. ડોક્ટર વિશાલે પોતાની મોટરસાઈકલ ઊભી રાખીને પોતાના કિટ બોક્સમાંથી એક ટોર્ચ કાઢી અને મોહનને હાથમાં આપતાં કહ્યું, 'તું ટોર્ચ પકડીને આગળ રોશની ફેંકતો રહે. લાગે છે કે, હેડલાઈનના બલ્બનો ફ્યુઝ ઊડી ગયો છે.'
ટોર્ચની રોશનીના સહારે મોટરસાઈકલ થોડી દૂર સુધી જ આગળ વધી હશે, ત્યાં અચાનક જ મોટરસાઈકલ જ એકદમથી બંધ પડી ગઈ. ડોક્ટર વિશાલે નીચે ઉતરીને, મોટરસાઈકલ ચાલુ કરવાની બધીયે કોશિશ કરી નાખી પણ મોટરસાઈકલ ચાલુ થવાનું નામ જ નહોતી લેતી. મોહનને તો જાણે પરસેવાથી ન્હાઈ ઊઠયો હતો. અને થોડી થોડી ધ્રૂજારી પણ અનુભવી રહ્યો હતો.
ડોક્ટર વિશાલે આસપાસના દૃશ્યનું નિરીક્ષણ કરવા માટે મોટરસાઈકલને એક તરફ ઊભી કરી દીધી. અને મોહનને સાથે લઈ ચાલવા લાગ્યો. મોહનના તો હવે હાથપગ ધ્રૂજવા લાગ્યા હતા એ સાવ ધીમા અવાજમાં બબડયો : 'ડોક્ટરસાહેબ! મારું કહ્યું માની જાવ અને તમે શહેરમાં જવાનું માંડી વાળો. અને અહીંથી જ તમે મારી સાથે પાછા વળો. મને તો આ બધી કરતૂત એ પ્રેતાત્માની જ જણાય છે. તમે તમારી જિદ છોડી દો. નહીંતર આપણે બંને નાહકના કમોતે મરીશું!'
વિશાલે મોહનને કહ્યું, 'મોહન! મને તું ફક્ત એ ભૂતિયા ખંડેર બતાવી દે... હું આજે એ પ્રેતાત્માને મળ્યા વિના નહીં જાઉં.
'ડોક્ટર સાહેબ! તમે સમજતાં કેમ નથી. એ ખંડેરમાં જે કોઈ ગયું છે એ ક્યારેય પાછું ફરીને નથી આવ્યું અને જે પાછો ફર્યો છે, તો એ પણ એવી હાલતમાં કે હવે એને જીવતી લાશ જેવું જીવન જીવવું પડે છે. મારા જ ગામના બે ત્રણ જણા છે, જે આ ભૂતિયાખંડેરમાં જવાની હિંમત કર્યા પછી હવે એ ભૂતના હત્યાચારોનું પરિણામ ભોગવી રહ્યા છે.'
'સારું મોહન! તું એક કામ કર. મોટરસાઈકલ પાસે ઊભો રહી જા... એ દરમિયાન અગર કોઈ વાહન નીકળે, તો તું એને રોકીને પાછો તારા ગામ ચાલ્યો જજે. પણ મહેરબાની કરીને તું હવે મને ભૂતિયા ખંડેરમાં જવાની મનાઈ ન કરતો. આજે હંું તમારા લોકોના વ વહેમનો નિકાલ કર્યા વિના પાછો ફરવાનો નથી.'
હજી તો એ બંને અંધારામાં વાતચીત કરી જ રહ્યા હતા. ત્યાં જ સડકની બીજી તરફ ઝાડના ઝુંડની વચ્ચે એક ઝાંખો પ્રકાશ ચમકતો દેખાયો... 'એ જુઓ સાહેબ! એ પ્રેતાત્મા એ જગ્યાએ રહે છે... તમારી મોટરસાઈકલ બંધ થવી.... પછી એ વેરાન જંગલમાં દૂર દૂર સુધી માણસોની કોઈ વસ્તી નથી. એવી જગ્યાએ એકાએક આ રીતે પ્રકાશ દેખાયો.... શું હજુ પણ તમને વિશ્વાસ નથી બેસતો... કે આ બધું એ જ પ્રેતાત્માના ઈશારા પર થઈ રહ્યું છે.'
'ઠીક છે... કદાચ તું સાચું કહી રહ્યો છે. પણ હું ક્યારેય નતો ભૂતપ્રેતમાં માનતો હતો કે ન માનીશ.... તું જા હું જોઉં છું એ પ્રેતાત્માનો ઢોંગ કરીને કોણ છે જેને તમારું જીવન હરામ કરી નાખ્યું છે?'
વિશાલ એ જ દિશામાં આગળ વધવા લાગ્યો. જ્યાં એ આછો પ્રકાશ ટમચમી રહ્યો હતો. જમીન પર પડેલાં સૂકા- પાંદડા પર પગ પડવાથી ઊઠતો કર્કશ અવાજ વાતાવરણને વધારે ભયજનક બનાવી see part .2